پای چشمام گود، پوست سوخته از سفر، موهای به‌هم‌ریخته.. من عاشق دویدنم.

این شخصیتای جدید، این پلات ـای بی‌سروته، این جرقه‌های ایده برای نوشتن توی روزایی که سرم خلوته کجا میرن پس؟!

+ من سرم شلوغه پستای مردم بیشتر به چشمم میاد یا واقعاً بلاگرای مورد علاقم تو همین روزا پرکار شدن؟

+ گفته بودم کاش خستگیاتون ناشی از دویدن روی زمین با اصطکاک زیاد به دنبالِ هدف باشه؟ بدویین، خسته بشین و نزدیک‌تر بشین. بازم میگمش حالا.

نظرات [ ۱۰ ]

جاودان
پنجشنبه ۲۳ فروردين ۹۷

کلمات کلیدی :

محاوره به سبک روزانه

نظرات (۱۰)

میم _

دوشنبه ۲۷ فروردين ۹۷
۱۳:۲۲

میشه چند تا وبلاگ که خوب مینویسن رو معرفی کنی؟

پـــــر ی

يكشنبه ۲۶ فروردين ۹۷
۱۳:۳۷

الان موندم در جوابت چی بنویسم وجدانا :)

چیزی ننویس. ^_^ :))

fa fa

يكشنبه ۲۶ فروردين ۹۷
۰۰:۲۶

خب من فکر نمی‌کردم شما من رو جدی بخونی:)

مشکلی نیست. بقیه کسایی که جدی می‌خونمشونم خیلیاشون نمی‌دونن. :]

fa fa

شنبه ۲۵ فروردين ۹۷
۲۳:۵۴

نه اتفاقا. من مطمئنم بودم اون بلاگر مورد علاقه من نیستم:) ضمن اینکه من اصلا پر کار نیستم و اگر هم پست زیاد بزارم اکثرا پُک هستن یعنی پست کوتاه.

یه بلاگر نبود که. به‌طور میانگین کسایی که جدی می‌خونمشون بودن. با احتساب پُک. :))

پرهام :

شنبه ۲۵ فروردين ۹۷
۰۰:۲۵

حالا این دویدنی که در عنوان گفته شده، منظور همون برنامه ی منظم دویدن بود که قبلا بهش اشاره شد یا به صورت کنایی منظور کوشش و تقلا بود؟ (واقعا پرسش مهم تاریخ سازی بود)
بعد اینکه میگن آدم وقتی نسبت به چیزی منع میشه بدتر حریص میشه. مثلا ما سال پیش دانشگاهی زنگ ورزش نداشتیم، ولی اون سال نسبت به کل سه سال قبلی دبیرستان بیشتر فوتبال بازی کردیم تو حیاط مدرسه :/ حالا نوشتنم همینه، آدم نخواد بنویسه یا شرایط اجازه نده، بدتر حریص میشه.

پاسخِ این پرسشِ ممهم تاریخ‌ساز در کمال شگفتی، هر دوئه. :))) موقع نوشتن عنوان داشتم به موزیکی گوش می‌کردم که باهاش با سیلوا کنار ساحل دویــــــــــده بودیم. و حس فوق‌العاده‌ای داشت. اما خب، با توجه به این‌ موضوع که کل پست من‌باب تلاش و کوشش ـشه برداشت دوم مناسب‌تره.

دقیقاً. :))))) پیش‌دانشگاهی که اصلاً کل کارای عالم جذاب میشه. از درست کردن غذای تایلندی تا بافتن لباس‌زیر و یاد گرفتن ساز کوبه‌ای. =)))))

ح. شریفی

شنبه ۲۵ فروردين ۹۷
۰۰:۰۰

دویدن برا هدف خوبه، بشرط اینکه از پا درنیایم :)

نکته بسیار بسیار مناسبی بود. من امروز صبح از پا دراومدم. عقب افتادم. :)) باید قبل اینکه اینجوری افقی بشم به حرفتون گوش می‌کردم.

fa fa

پنجشنبه ۲۳ فروردين ۹۷
۲۳:۴۲

منم تو فشار کاری به اینطور چیزها علاقه بیشتری دارم:) فکر کنم عادیه. باید درست برنامه‌ریزی کنیم فقط

دقیقاً. :) الویت بندی. کاری که من هیچ‌وقت درست بلد نبودم. =))

+ شمائم می‌تونستی متن پست ـو به خودت بگیری با توجه به فاصله کم پستای آخر. :))

شاخ نبات

پنجشنبه ۲۳ فروردين ۹۷
۲۲:۲۵

اگه منظورت از بلاگر مورد علاقه منم که عارضم به خدمتتون.. بله، جدیدا پرکار شدم :دی

[متن پست را به خود می‌گیرد]

حضرت شما نه‌تنها بلاگر، بلکه نویسنده موردعلاقه مایی. : نامبرده کدوتنبل‌ها را با وانت آورده و یکی یکی زیر بغلتان می‌گذارد :

و جداً پرکار شدی. جدی نویسی‌ـرم ترک نکن. بین طنازیات بره ما افسرده‌حال ـا یه جدی ـم بذار حظ کنیم.

پـــــر ی

پنجشنبه ۲۳ فروردين ۹۷
۲۲:۰۵

خداییش نمی دونستم. فقط زر زدم :))
ولی قول بده دیگه پست های منو تو دستشویی نخونی
اینقده ماها واسه این پستا زحمت می کشیم. اصن نخون شما برادر. بهتر از تو دستشویی خوندنه.

قول میدم. =)) توبه کردم. باورت نمیشه که تو همین مدت خودم چه بی‌رحمانه زخمشو خوردم. دوست ـم شیش ساعت و نیم توی دستشویی بود، منم که زرد شده بودم می‌کوبیدم به در و داد می‌زدم سیلواااآ داری اون تو چی‌کار می‌کنی ورپریده؟ بیا بیرون دیگه.

یه پنج دقیقه بعد با چهره باز و درخشان اومد بیرون، گفت پستِ آخرتو خوندم. مچکرم. تا حالا شکم ـم اینقد خوب کار نکرده بود.

قصد داشتم وبلاگمو ببندم. ترک کنم دنیای وبلاگ‌نویسیو. رو ذوق نویسندگیم سیفون کشید عملا. :|

پـــــر ی

پنجشنبه ۲۳ فروردين ۹۷
۲۱:۵۶

یکی از بلاگرای مورد علاقه ات منم، می دونم :))) پرکار شدم :)))))))))

خوبه خـودت می‌دونی. =)))

نمی‌دونی چه جاهایی تند تند پستارو می‌خونم که. مترو و ماشین و هواپیما و گلاب به روتون دستشویی. :))

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

در آن‌زمان که هنوز جادوگران را به جرمِ جادوگری می‌سوزاندند یا حتی پیش‌تر از آن، در دوره‌ای که خدایان یونان با ناک‌اوت کردنِ خدایان نورس و ایرانی و هندی بر جهان حکمرانی می‌کردند و حتی چند قدم قبل‌تر از آن زمانی که الف‌ها هنوز زمین را ترک نکرده بودند و دورف‌ها به صورت نژادی مستقل آزاده می‌زیستند، "ماه‌زدگان" را دیوانه می‌پنداشتند. تفسیرِ نادرست ـی نیست. ماه‌زده دلش برای رخ ماه رفته، "مجنون" شده. ولی برخلافِ توضیحاتِ ویکی‌پدیا، mentally ill نیست. صرفاً عاشق است. ماه‌زده عشقش را به ماه می‌دهد و جادویش را از آن می‌گیرد.
مجمع هم که از اسمَش پیداست، به محلِ تجمع عده‌ای می‌گویند. محلِ تجمعِ دیوانگان را چه می‌گویند؟ تیمارستان. دارالمجانین. اما بی‌ذکرِ نام دلبر که نمی‌شود. همین شد که اینجا مجمعِ دیوانگان شد و منِ ماه‌زده، تنها ساکنش.

آخرین مطالب

آرشیو مطالب

کلمات کلیدی

سری احساسات بنفش رنگی که لای انگشت هایم پنهان کرده ام. تمام حرف‌هایی که با چایِ شیرین قورت می‌دهم. خلط‌های خاکستری محاوره به سبک روزانه Music از سری نامه‌هایی که به دستت نخواهد رسید. سیلوا بالثاموس فوقع ما وقع مهری

محبوب ترین مطالب

از دیگران باید خواند

مجمع‌ِ ماه زدگان

/ˈluːnətɪk/ /əˈsʌɪləm/

پای چشمام گود، پوست سوخته از سفر، موهای به‌هم‌ریخته.. من عاشق دویدنم.